To morze różni się od większości tego typu obiektów na widocznej stronie Księżyca; ma nieregularny obrys i wydaje się być stosunkowo płytkie. Na jego powierzchni można zauważyć niewielkie, okrągłe wystające ponad powierzchnię obiekty, które prawdopodobnie są kraterami uderzeniowymi zalanymi 400-500m warstwą lawy. Mare Marginis nie jest położone w środku żadnego większego basenu uderzeniowego.
Dlatego też wydaje się być umiejscowione w nisko położonym fragmencie wyżyny, gdzie wylewająca się lawa ledwo była w stanie dotrzeć do powierzchni. W pobliżu znajdziemy też kilka dużych zalanych lawą kraterów. Dna tych kraterów są położone poniżej otaczającej powierzchni, dlatego są to jednocześnie obszary wokół Mare Marginis, gdzie lawa znalazła się w pobliżu powierzchni Księżyca. Na północ od Mare Marginis położony jest krater Al-Biruni, krater Ibn Yunus znajdziemy na południowy wschód od morza, a na północnym zachodzie krater Goddard.
Na powierzchni Mare Marginis znajdziemy różnego rodzaju zmarszczki, obszary o większym albedo, które przypominają formacje znajdujące się w tworze Reiner Gamma położonym w Oceanus Procellarum. Obszary te charakteryzują się również stosunkowo dużą wartością pola magnetycznego. Położone są dokładnie na antypodach Mare Orientale - innego basenu uderzeniowego i mogą one być związane z powstaniem tego morza. Inne możliwe wytłumaczenie powstania Mare Marginis to uderzenie komety, ucieczka gazów wulkanicznych albo też zwyczajne tworzenie powierzchni osłoniętej od erozji kosmicznej przez pole magnetyczne. Ale dokładne wytłumaczenie powstania obszarów o zwiększonym albedo do dziś jest niedostępne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz