2014-07-25

Lunar 5/100 Copernicus

Klasyczny przykład dużego krateru o skomplikowanej strukturze.

Kopernik (Copernicus)uderzeniowy krater księżycowy, leżący we wschodniej części Oceanus Procellarum. Krater jest widoczny przez lornetkę, nieco na północny zachód od centrum widocznej z Ziemi półkuli Księżyca.

Jest to jeden z najefektowniejszych kraterów na Księżycu, widoczny w pobliżu środka obserwowanej z Ziemi jego tarczy na północnym brzegu Morza Chmur (Mare Nubium). Wał krateru ma szerokość około 22 kilometrów, wysokość zewnętrzna 1010 metrów, wewnętrzną zaś – 3350 metrów. Średnica dna krateru wynosi około 46 km. Zewnętrzne zbocza wału krateru nachylone są łagodnie. Wybiegają z nich pasma górskie, wśród których widać kraterki, znajdujące się w ogromnych ilościach wokół krateru. Wewnętrzne zbocza wału ukształtowane są tarasowo, przy czym tarasy oddzielone są od siebie wąwozami. Nachylenie zboczy wewnętrznych wynosi od 8,5° do 27°. Na wale krateru znajdują się 23 małe kraterki. Góra centralna krateru ma siedem wyróżniających się wierzchołków, z których najwyższy ma wysokość 730 m. Krater podczas pełni jest tak jasny, że może być zauważony nieuzbrojonym okiem. Jest otoczony długimi, jasnymi smugami.


2 komentarze:

  1. Kopernik był obiektem również moich sesji zdjęciowych od minionej pełni do ostatniej kwadry. Świetnie go pokazałeś i opisałeś. Dodam tylko, że w czasie cyklu lunacji miło ogląda się jego zmieniające się oblicze. On sam i jego otoczenie pięknie poddają się zmiennemu oświetleniu, a wydłużające się cienie rzucane przez formacje otoczenia uplastyczniają obraz. Pozdrawiam. Jerzy Łągiewka

    OdpowiedzUsuń
  2. Całkowicie się zgadzam co do zmieniającego się oblicza podczas zmiennego oświetlenia.

    OdpowiedzUsuń